بررسی عوامل مؤثر بر انگیزه کارکنان برای شرکت در دوره های آموزش ضمن خدمتِ شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی ایران در مناطق اصفهان و کردستان براساس نظریه تعدیل یافته انتظار

آموزش ضمن خدمت از جمله راه کارهای اساسی در به تعادل رساندن روش های اجرای کار در سازمان با تغییر و تحولات و نوآوری های فراسازمانی است. توجه به انگیزه کارکنان برای شرکت در دوره های آموزش ضمن خدمت از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا کارکنان با انگیزه در طول دوره ها، دارای کارایی، اثربخشی، و بهروری می باشند. بررسی های زیادی در خصوص عوامل موثر بر انگیزه کارکنان انجام گرفته است اما به عوامل موثر بر انگیزه کارکنان برای شرکت در دوره های آموزش ضمن خدمت بر اساس نظریه های جدید توجه اندکی معطوف شده است. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی عوامل موثر بر انگیزه کارکنان برای شرکت در دوره های آموزش ضمن خدمت و ارائه الگوی آن ، و همچنین مقایسه وضع موجود و وضع مطلوب از نظر بکارگیری عوامل موثر بر انگیزه بود، تا از این طریق بتوان انگیزه کارکنان برای شرکت در دوره های آموزش ضمن خدمت را افزایش داد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان رسمی و پیمانی شرکت نفت که در بازه زمانی انجام پژوهش ارائه خدمت می کردند، تشکیل داده است. بر اساس آمار شرکت نفت تعداد کارکنان منطقه اصفهان 638 نفر و تعداد کارکنان منطقه کردستان 116 نفر بود که جمعا 754 نفر بوده است. به منظور استاندارد سازی ابزار تحقیق، نسخه اولیه بر روی 40 آزمودنی اجرا شد و همچنین تعداد 175 نفر بعنوان نمونه پژوهشی انتخاب شد. روش نمونه گیری در این تحقیق بصورت طبقه ایی متناسب با حجم بوده است. ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق، مصاحبه نیمه سازمان یافته و پرسشنامه محقق ساخته بوده است. پرسشنامه بر اساس پرسشنامه استاندارد هاکمن، لاولر، پورتر، پرسشنامه چیانگ و جنگ، و مصاحبه ساخته شده است. پرسشنامه شامل دو فرمت است که ضریب آلفای کرنباخ آنها به ترتیب 0/93 و 0/92 بودند و اعتبار محتوایی آن از طرف اساتید راهنما، مشاورین، کارشناسان شرکت نفت مورد تایید قرار گرفته است. به منظور آزمون فرضیه های ارائه شده، از آزمون t- وابسته، تحلیل واریانس چند متغیره، و روش مدل یابی معادلات ساختاری اجرا گردیده است. یافته ها نشان داد که نظریه تعدیل یافته انتظار ( شرایط، انتظار، سودمندی بیرونی و درونی، جذابیت بیرونی و درونی)، انگیزه کارکنان شرکت نفت را روشنتر بیان کند. نتایج نشان داد که شرایط، انتظار، ابزار درونی، و ظرفیت درونی بر انگیزه کارکنان تاثیر داشته اند. همچنین یافته ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین وضع موجود و وضع مطلوب از نظر بکارگیری عوامل موثر، وجود داشته است. این نشان می دهد که از عوامل تاثیرگذار به صورت مطلوب استفاده به عمل نیامده است. به مدیران و برنامه ریزان شرکت نفت پیشنهاد شد که برای بالا بردن انگیزه کارکنان باید بر عوامل شرایط، انتظار، ابزار درونی، و ظرفیت درونی تمرکز داشته باشند.